<h1 style="text-align: justify;">&nbsp;</h1>
<h1 style="text-align: justify;">علائم کم شنوایی عصبی</h1>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">کم شنوایی حسی عصبی (SNHL) چیست؟</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />گوش انسان شامل سه بخش خارجی، میانی و داخلی می باشد. کم شنوایی حسی عصبی (Sensorineural Hearing Loss) که به نام <strong>کم شنوایی عصبی</strong> نیز شناخته می شود، ناشی از اختلال و یا صدمه به گوش داخلی است. بخش حلزونی گوش داخلی دارای سلول&zwnj;های مویی شکل است که پیام شنوایی را به سیگنال های عصبی تبدیل و به عصب شنوایی منتقل می کنند. در صورتی که به این سلول&zwnj;ها &nbsp;آسیب برسد (بخش حسی)، یا اینکه عصب شنوایی (بخش عصبی) آسیب ببیند، انتقال پیام عصبی شنوایی به مغز دچار اختلال می شود و باعث کم شنوایی حسی عصبی می شود. کم شنوایی حسی عصبی، اختلالی <strong>دائمی</strong> است و شایع&zwnj;ترین نوع کم شنوایی در میان بزرگسالان و به خصوص سالمندان به شمار می آید.</p>
<h2 style="text-align: justify;">عوامل ایجاد کننده کم شنوایی حسی عصبی</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />عوامل متعددی وجود دارد که می توانند باعث کاهش شنوایی حسی عصبی از کم شنوایی جزئی تا نوع عمیق شوند. این اختلال می تواند مادرزادی و یا بر اثر عوامل دیگر ایجاد شود.</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li><strong>کم شنوای مادرزادی</strong> یکی از شایع&zwnj;ترین اختلالات شنوایی در هنگام تولد می باشد که علت آن می تواند ژنتیکی و یا محیطی باشد. کم شنوایی مادرزادی می تواند در اثر میکروارگانیسم&zwnj;هایی مانند <span style="color: #e03e2d;">سیفلیس</span> (باکتری)،<span style="color: #e03e2d;"> سیتومگالوویروس</span> (شایع&zwnj;ترین عامل ویروسی کاهش شنوایی)، <span style="color: #e03e2d;">سرخجه</span> (ویروس)، <span style="color: #e03e2d;">توکسوپلاسموز</span> (انگل) و <span style="color: #e03e2d;">هرپس</span> (ویروس) و همچنین در اثر مصرف برخی داروها و بیماری&zwnj;ها مانند<strong> جنتامایسین</strong>، <strong>استرپتومایسین</strong>، <strong>یرقان</strong>، <strong>دیابت مادر</strong>، <strong>نارس بودن</strong> و ... ایجاد شود.</li>
<li>شنیدن <strong>صداهای بسیار بلند</strong> به مدت طولانی و یا برخی صداهای مهیب مانند انفجار یا تیراندازی (حتی یک بار)</li>
<li>شایع&zwnj;ترین علت <strong>افزایش سن</strong> و کهولت سن است که معمولا در سنین <strong>65 تا 75</strong> سال اتفاق می&zwnj;افتد (<strong>پیرگوشی</strong>)</li>
<li><strong>تروما</strong> یا ضربه به سر</li>
<li>بیماری&zwnj;های خودایمنی</li>
<li><strong>تومور عصب شنوایی</strong> (آکوستیک نوروما)</li>
<li>بیماری منیر (Meniere) که در آن فشار مایع درونی گوش داخلی افزایش می یابد.</li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>
<p><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/blob_8c5a0961ac" alt="کم شنوایی عصبی" width="500" /></p>
<blockquote>
<p style="text-align: justify;">مطاله بیشتر: <a href="https://doctop.com/articles/M1B">عفونت گوش میانی چیست؟</a></p>
</blockquote>
<p>&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">علائم کم شنوایی حسی عصبی</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />شنوایی از حواس پنج&zwnj;گانه مهمی است که اختلال در آن می تواند مشکلات زیادی در رابطه با برقراری ارتباط با دیگران، عاطفی و اجتماعی ایجاد کند. شناخت علائم کم شنوایی حسی عصبی می تواند به تشخیص به موقع بیماری و اقدامات پیشگیرانه در جهت جلوگیری از پیشرفت آن کمک کند.</p>
<p style="text-align: justify;">این نوع از کم شنوایی می تواند یک و یا هر دو گوش را درگیر کند. در اغلب موارد کم شنوایی حسی عصبی اختلالی تدریجی است و علائم آن را به مرور احساس می شود. کم شنوایی ناگهانی شیوع بسیار کمی دارد و به ندرت اتفاق می&zwnj;افتد &nbsp;و علائم آن در عرض چند روز ظاهر می شوند. اختلال کم شنوایی حسی عصبی غالبا روی کیفیت و بلندی صدا تاثیر می گذارد و باعث می شود افراد صحبت&zwnj;های دیگران را به صورت ناواضح بشنوند.</p>
<p style="text-align: justify;">افراد مبتلا به کم شنوایی حسی عصبی معمولا علائم زیر را تجربه می کنند:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>عدم توانایی در شنیدن و درک صداهای ریز و آهسته (فرکانس بالا)</li>
<li>عدم درک صدا در صورت وجود صداهای زمینه&zwnj;ای (در مکان&zwnj;های شلوغ مانند ایستگاه مترو، ورزشگاه، نمایشگاه، ساخت و ساز ساختمان&zwnj;ها)</li>
<li>گوش دادن به صحبت دو یا چند نفر دشوار است</li>
<li>صدای افراد را می شوند اما ناواضح است و آن را درک نمی کنند</li>
<li>عدم تعادل و گیجی</li>
<li>صداهای نویز مانند، وزوز و زنگ مانند را حس میکنند</li>
</ul>
<h2 style="text-align: justify;"><br />تفاوت کم شنوایی حسی عصبی با انتقالی چیست؟</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />کم شنوایی حسی عصبی با آسیب به <strong>گوش داخلی </strong>(بخش حلزونی) و یا عصب شنوایی ایجاد می شود. اگر صدا نتواند از گوش خارجی یا میانی عبور کند، کم شنوایی انتقالی نامیده می شود که می تواند به دلیل گرفتگی گوش توسط جسم خارجی، پارگی پرده گوش، عفونت گوش، آنومالی گوش خارجی و میانی و ... باشد. با این وجود هر دو نوع کم شنوایی علائم مشابهی دارند. فرد دارای کم شنوایی انتقالی صداها را مبهم، گنگ و ناواضح می شنود.کم شنوایی حسی عصبی نیز این علائم را دارد با این تفاوت که صدای وزوز و زنگ خوردن گوش و سرگیجه نیز احساس می شود.</p>
<h2 style="text-align: justify;">آیا علائم کم شنوایی حسی عصبی پیشرفت می کنند؟</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />در صورتی که دلیل کم شنوایی حسی عصبی ناشی از انفجار و صدای بلند باشد، علائم آن ثابت باقی می ماند اما در صورتی که علت آن مادرزادی و یا ناشی از کهولت سن باشد، علائم آن می توانند پیشرفت کنند.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<p><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/km_shnwayy_esby_72cf2cf789.jpeg" alt="کم شنوایی حسی عصبی" width="500" /></p>
<h2 style="text-align: justify;">&nbsp;</h2>
<h2 style="text-align: justify;">تشخیص کم شنوایی حسی عصبی</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />پزشک شما برای تشخیص دقیق ممکن است از چند تست ساده استفاده کند:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li><strong>اتوسکوپ</strong>: اتوسکوپ دستگاهی است که پزشک بوسیله آن گوش خارجی و میانی را بررسی میکند. این روش برای تشخیص نوع کم شنوایی است. از این طریق کم شنوایی حسی عصبی قابل تشخیص نمی باشد، بنابراین پزشک به بررسی پارگی پرده گوش، عفونت، گرفتگی مجرای گوش، جرم و تجمع مایع می پردازد. اگر هیچ کدام از این موارد مشاهده نشد، احتمال کم شنوایی حسی عصبی بیشتر می شود.</li>
<li><strong>تست وبر (Weber):</strong> پزشک یک دیاپازون را وسط سر بیمار قرار می دهد و آن را مرتعش می کند. در حالت نرمال حس هر دو گوش مشابه است. در این تست اگر مریض دارای اختلال حسی عصبی باشد در گوش سالم بهتر می&zwnj;شنود و اگر هدایتی باشد گوش معیوب شنوایی بهتری دارد.</li>
<li><strong>تست رینه (Rinne)</strong>: پزشک دسته دیاپازون مرتعش شده را روی استخوان ماستوئید در پشت گوش قرار می دهد. بیمار در این حالت صدا را از طریق استخوان&zwnj;ها می شنود. پزشک هر زمان که حس کرد صدا قطع شده است، دیاپازون را جلوی همان گوش قرار می دهد اگر فرد باز هم صدا را شنید، مشکل حسی عصبی و اگر قادر به شنیدن نبود، مشکل کم شنوایی انتقالی می باشد.</li>
<li><strong>ادیوگرام (Audiogram)</strong>: این آزمایش توسط <strong>متخصص شنوایی&zwnj;شناس</strong> انجام می گیرد که در طی آن فرد درون یک اتاق ضد صدا می نشیند و توسط هدفون، صداهایی را با فرکانس&zwnj;های متفاوت برای هر دو گوش او پخش می شود. این تست به یافتن کمترین میزان صدایی که شنیده می شود و فرکانس&zwnj;های خاص کم شنوایی کمک می&zwnj;کند
<h2>درمان کم شنوایی حسی عصبی</h2>
در حال حاضر هیچ درمان دارویی برای کم شنوایی حسی عصبی وجود ندارد. در صورتی که سلول&zwnj;های مویی بخش حلزونی آسیب دیده باشند، با <strong>سمعک </strong>و <strong>کاشت حلزون</strong> تا حدودی می توانند کم شنوایی را جبران کنند.</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>

کم شنوایی حسی عصبی  که به نام کم شنوایی عصبی نیز شناخته می شود، ناشی از اختلال و یا صدمه به گوش داخلی است.این اختلال دائمی است و شایع‌ترین نوع کم شنوایی در میان بزرگسالان و به خصوص سالمندان به شمار می آید.

large_کم شنوایی حسی عصبی.jpg

medium_کم شنوایی حسی عصبی.jpg

small_کم شنوایی حسی عصبی.jpg

thumbnail_کم شنوایی حسی عصبی.jpg

کم شنوایی حسی عصبی.jpg

علائم کم شنوایی حسی عصبی چیست؟

<h1>&nbsp;</h1>
<h1>عفونت گوش میانی چیست؟</h1>
<p style="text-align: justify;">گوش از نظر آناتومی و ساختار به 3 بخش گوش داخلی ، میانی و خارجی تقسیم می شود. گوش میانی حفره ای پر از هواست که در خارج به وسیله پرده ی گوش(پرده صماخ) و از داخل به وسیله ی کپسول شنوایی احاطه شده است. عفونت در گوش میانی با <strong>التهاب</strong> همراه است و می تواند در یکی یا هر دو گوش اتفاق بیافتد. به عفونت گوش میانی <strong>اوتیت میانی</strong> نیز می گویند که باعث ایجاد التهاب همراه با موکوس(مخاط) می شود.</p>
<p style="text-align: justify;">این التهاب موجب تورم استخوانچه ها و تولید ترشحات چرکی می شود اوتیت میانی ممکن است حاد، مزمن یا سروزی باشد.</p>
<h2><br />انواع عفونت گوش میانی</h2>
<p>عفونت گوش میانی به 3 دسته تقسیم می شود حاد ، مزمن و سروزی.</p>
<h3>عفونت حاد گوش میانی&nbsp;</h3>
<p style="text-align: justify;"><br />این عفونت معمولا <strong>کمتر از 6 هفته</strong> طول می کشد. نشانه های عفونت به شدت عفونت بستگی دارند و ممکن است خفیف و گذرا یا شدید باشند و در بالغین معمولا در یک سمت است. تب و <strong>درد گوش</strong> از شایع ترین علائم عفونت حاد در گوش میانی است و به دلیل وجود ترشحات اختلال شنوایی نیز وجود دارد. در صورتی که عفونت گوش میانی حاد باشد (3 هفته &nbsp;تا 3 ماه)و ترشحات چرکی وجود داشته باشد به ندرت باعث اختلال شنوایی دائم خواهد شد.</p>
<h3><br />عفونت مزمن گوش میانی&nbsp;&nbsp;</h3>
<p style="text-align: justify;"><br />عفونت مزمن گوش میانی به دنبال تکرار در دوره های عفونت حاد ایجاد می شود. عفونت مزمن گوش میانی می تواند سبب آسیب به پرده ی گوش ، تخریب استخوانچه های گوش و درگیری ماستوئید(استخوان پشت لاله گوش) شود. عفونت مزمن گوش میانی ممکن است با نشانه هایی مانند <strong>اختلال شنوایی</strong> در درجات مختلف و به طور متناوب خروج ترشحات بدبو وجود داشته باشد.</p>
<p style="text-align: justify;">در صورت وجود <strong>ماستوئیدیت حاد </strong>(التهاب و عفونت استخوان پشتی لاله گوش)که با علائمی مثل دردناک بودن و قرمزی ناحیه خود را نشان می دهد ، درد نیز ایجاد می شود. در عفونت مزمن کلستاتوم(کیسه ی پر از پوست تخریب شده) به صورت توده ای سفید رنگ پشت پرده ی گوش قابل رویت است و اگر درمان نشود باعث تخریب استخوان گیجگاهی و آسیب به عصب صورت می شود.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>عفونت گوش میانی سروزی</h3>
<p><br />عفونت میانی <strong>سروزی</strong> یا <strong>ترشحی</strong> یکی از علل اصلی کاهش شنوایی در کودکان است و می تواند به دنبال عفونت حاد ایجاد شود. عفونت سروزی ممکن است به علت آلرژی ، عفونت ، ضربه ی فشاری و بزرگ شدن لوزه سوم به وجود آید. از نشانه های این نوع عفونت می توان به کاهش شنوایی یا سنگینی گوش، عدم تحرک پرده ی گوش، تغییر رنگ پرده ی گوش به خاکستری تیره یا کهربایی اشاره کرد.</p>
<h2><br />عفونت گوش میانی در کودکان</h2>
<p>&nbsp;</p>
<ul>
<li style="text-align: justify;">عفونت گوش میانی در کودکان معمولا ناشی از عوارض عفونت قبلی مجاری تنفسی است. نوزادان و خردسالان بیشتر از کودکان مبتلا به عفونت گوش میانی می شوند.</li>
<li style="text-align: justify;">امکان ابتلا در کودکانی که بیشتر در معرض ابتلا به سرماخوردگی هستند مثل کودکانی که مهدکودک می روند بیشتر است.</li>
<li style="text-align: justify;">کودکان زیر 5 سال، کودکانی که بیشتر در معرض دود سیگار هستند و کودکانی که آلرژی دارند نیز بیشتر مستعد ابتلا به عفونت گوش میانی هستند.</li>
<li style="text-align: justify;">شیر مادر حاوی موادی است که در مبارزه با عفونت ها بسیار موثر است پس بهتر است نوزادان با شیر مادر تغذیه شوند.</li>
<li style="text-align: justify;">کودکانی که قادر به حرف زدن هستند معمولا از درد گوش خود شکایت می کنند ولی آن ها که کوچکتر هستند رفتارهایی را از خود بروز می دهند که شما را متوجه مشكلشان کنند مثل کلافگی ،گریه زیاد ، تب بدون دلیل ، کشیدن گوش های خود ، ضعف در شنیدن صداهای آرام ، اشکال در خوابیدن و...</li>
<li style="text-align: justify;">عفونت گوش میانی معمولا طی 1 الی 2 هفته بهبود می یابد و در موارد نادر باعث آسیب دائمی به شنوایی کودک می شود.</li>
</ul>
<h2>&nbsp;</h2>
<h2><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/elaym_efwnt_gwsh_dr_kwdkan_61eb8d3102.jpg" alt="عفونت گوش میانی در کودکان" width="450" /></h2>
<h2 style="text-align: justify;"><br />علت عفونت گوش میانی</h2>
<p style="text-align: justify;">علت اولیه ایجاد این بیماری ورود باکتری های بیماری زا به محیط گوش است.باکتری زمانی وارد این فضا می شود که شیپور استاش (لوله ای که انتهای بینی را به گوش میانی وصل می کند)به دلایل مختلفی مسدود شده باشد. از علل مسدود شدن شیپور استاش می توان به عفونت های تنفسی فوقانی ، <span style="color: #e03e2d;">سینوزیت </span>، واکنش های آلرژیک مثل<strong> رینیت آلرژیک</strong> اشاره کرد. باکتری های مختلفی با وارد شدن به فضای میانی گوش باعث ایجاد عفونت می شوند مثل استرپتوکوک پنومونیه ، هموفیلوس آنفولانزا و موراکسلا کاتارالیس.</p>
<p style="text-align: justify;">باکتری ها می توانند از طریق ترشحات آلوده ی حلق-بینی به لوله استاش و از طریق<strong> پارگی پرده صماخ</strong> به گوش میانی وارد شوند.</p>
<h2><br />علائم عفونت گوش میانی</h2>
<p>علائم عفونت گوش میانی بستگی به درجات عفونت و نوع عفونت متفاوت است.در ادامه به علائم و نشانه های انواع عفونت گوش اشاره می شود که ممکن است در افراد مختلف شدت این علائم کمتر یا بیشتر باشد و ممکن است افراد یک یا چند علائم را باهم داشته باشند.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>علائم عفونت حاد گوش میانی</h3>
<ul>
<li>درد</li>
<li>خروج ترشحات از گوش</li>
<li>کاهش شنوایی</li>
<li>تب</li>
<li>سردرد</li>
<li>ناخوشی</li>
<li>تهوع و استفراغ</li>
<li>سرگیجه مختصر</li>
</ul>
<h3><br />علائم عفونت گوش سروزی میانی&nbsp;</h3>
<ul>
<li>کاهش شنوایی هدایتی</li>
<li>سنگینی یا احتقان گوش</li>
<li>عدم تحرک پرده ی گوش</li>
<li>تغییر رنگ پرده ی گوش به کهربایی یا خاکستری تیره</li>
</ul>
<h3>علائم عفونت مزمن گوش میانی&nbsp;</h3>
<ul>
<li>درجات مختلف ناشنوایی</li>
<li>خروج پیوسته ی ترشحات بدبو</li>
<li>درد در صورت بروز ماستوئیدیت(التهاب و عفونت استخوان پشتی لاله گوش)</li>
<li>سوراخ شدن پرده ی گوش</li>
<li>وجود <strong>کلستاتوم</strong>(کیسه ی پر از پوست تخریب شده)در گوش میانی</li>
</ul>
<h2><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/ghfwnt_gwsh_myany_a788ddab54.jpg" alt="عفونت در گوش میانی" width="450" /></h2>
<h2><br />عوارض عفونت گوش میانی</h2>
<p>همه ی انواع عفونت گوش میانی باید جدی گرفته شود زیرا در صورتی که درمان نشوند می توانند صدمات جبران ناپذیری را ایجاد کنند. عوارض انواع مختلف عفونت گوش میانی متفاوت است به همین علت به طور جداگانه به آن ها می پردازیم.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>عوارض عفونت حاد گوش میانی</h3>
<p>از عوارض احتمالی عفونت حاد گوش میانی می توان به موارد زیر اشاره کرد:</p>
<ul>
<li>ناشنوایی دائمی</li>
<li>مننژیت(التهاب پرده مغزی)</li>
<li>آبسه مغزی(ناشی از تجمع چرک در مغز)</li>
</ul>
<h3><br />عوارض عفونت مزمن گوش میانی</h3>
<p>از عوارض احتمالی این نوع عفونت می توان به موارد زیر اشاره کرد:</p>
<ul>
<li>سوراخ شدگی دائمی پرده گوش</li>
<li>ناشنوایی هدایتی یا مختلط</li>
</ul>
<h3><br />عوارض عفونت سروزی گوش میانی</h3>
<p>عوارض احتمالی این نوع عفونت شامل موارد زیر است:</p>
<ul>
<li>عفونت گوش میانی حاد</li>
<li>کاهش شنوایی</li>
</ul>
<h2>تشخیص عفونت گوش میانی</h2>
<p>با توجه به علائم موجود در هر فرد مثل احساس درد در گوش ، تشدید درد در صورت دراز کشیدن ، مشاهده ترشحات از گوش تا حدودی می توان تشخیص داد که آیا مبتلا به عفونت گوش هست یا خیر. پزشک برای تشخیص عفونت گوش از اتوسکوپ استفاده می کند و با این دستگاه داخل گوش را بررسی می کند.</p>
<h2><br />پیشگیری از عفونت گوش میانی</h2>
<ul>
<li style="text-align: justify;">برای پیشگیری از عفونت گوش میانی دست های خود را مرتب بشویید حفظ نظافت شخصی اولین و مهم ترین عامل در پیشگیری از عفونت هاست.</li>
<li style="text-align: justify;">از قرار گرفتن در محیط های آلوده و پر دود خودداری نمایید.</li>
<li style="text-align: justify;">کودکان واکسینه شدن کمتر دچار ابتلا به این نوع عفونت ها می شوند.</li>
<li style="text-align: justify;">اشیا خارجی و کثیف را وارد گوش نکنید و آن ها را در اختیار کودکان خود نیز قرار ندهید.</li>
</ul>
<h2>درمان عفونت گوش میانی</h2>
<p>درمان انواع مختلف عفونت گوش میانی متفاوت است و بعد از تشخیص نوع عفونت توسط پزشک متخصص باید برای درمان آن اقدام شود.</p>
<h3>درمان عفونت حاد گوش میانی</h3>
<ul>
<li>استراحت و استفاده از کمپرس سرد</li>
<li>درمان طبی: تجویز آنتی بیوتیک هایی مثل پنی سیلین ، اریترومایسین ، سفتریاکسون به مدت 10 روز و تجویز داروهای مسکن و ضد احتقان</li>
<li>جراحی: برش پرده صماخ(میرنگوتومی) یا تمپانوستومی(قرار دادن یک لوله کوچک که میان پرده گوش گذاشته و اجازه می دهد هوا وارد گوش میانی شود)</li>
</ul>
<h3><br />درمان عفونت سروزی گوش میانی</h3>
<p>معمولا نیازی به درمان طبی ندارد مگر اینکه عفونتی شود.</p>
<ul>
<li>در صورت بروز عفونت آنتی بیوتیک تجویز می شود</li>
<li>در صورت ایجاد کاهش شنوایی برش پرده صماخ یا <strong>میرنگوتومی</strong></li>
<li>در صورتی که علت بیماری تغییرات فشار جو باشد کورتیکواستروئید تجویز می شود</li>
<li>ممکن است مانور والسالوا توصیه شود به این صورت که باید نفس عمیق کشیده ب دهان خود را محکم ببندید و راه تنفسی خود را از بینی با دست ببندید سپس سعی کنید هوا را با فشار از بینی خود به بیرون بدهید.</li>
</ul>
<h3><br />درمان عفونت مزمن گوش میانی</h3>
<ul>
<li>درمان موضعی: ساکشن دقیق گوش زیر میکروسکوپ</li>
<li>برای درمان ترشحات چرکی &nbsp;آنتی بیوتیک به صورت پودر یا قطره تجویز می شود و در موارد عفونت حاد ، آنتی بیوتیک های سیستمیک تجویز می شود.</li>
<li>درمان جراحی: از روش های مختلفی مثل <strong>تمپانوپلاستی</strong>(ترمیم پرده صماخ) و<strong> اوسیکولوپلاستی</strong> (ترمیم استخوانچه های گوش)و <strong>ماستوئیدکتومی</strong>(خارج کردن استخوان ماستوئید) استفاده می شود.<br />بیشترین روش جراحی مورد استفاده تمپانوپلاستی است .</li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>

عفونت در گوش میانی با التهاب همراه است و می تواند در یکی یا هر دو گوش اتفاق بیافتد.به عفونت گوش میانی اوتیت میانی نیز می گویند که باعث ایجاد التهاب همراه با موکوس(مخاط) می شود.