<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>کلردیازپوکساید(Chlordiazepoxide)</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>نام رایج </strong>: کلردیازپوکساید</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>نام تجاری : Librium , Mitran</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>رده بندی مصرف در حاملگی</strong> : D &nbsp;</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>رده بندی درمانی : ضد اضطراب ، ضد تشنج ، آرام بخش ، خواب آور</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>رده بندی فارماکولوژیک</strong> : بنزودیازپین های طولانی اثر</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">کاربرد و موارد مصرف کلردیازپوکساید</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />این دارو معمولا برای درمان<strong> اضطراب</strong> و <strong>بی خوابی</strong> به کار می رود از دیگر کاربرد های این دارو:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>از بین بردن عوارض محرومیت از الکل</li>
<li><strong>از بین بردن اضطراب</strong> قبل جراحی</li>
<li><strong>شل کننده عضلات</strong> آمنیوتیک</li>
<li><strong>ضد تشنج</strong></li>
<li><strong>آرام بخش</strong></li>
</ul>
<h2 style="text-align: justify;"><br />عوارض جانبی کلردیازپوکساید</h2>
<ul style="text-align: justify;">
<li><strong>دستگاه عصبی مرکزی(CNS)</strong>:<br />اغتشاش شعور ، آتاکسی(ناهماهنگی حرکت عضلات) ، علائم خارج هرمی ، بی حالی ، خستگی ، ضعف عضلانی&nbsp;</li>
<li><strong>دستگاه گوارش(GI)</strong>:<br />تهوع ، یبوست ، استفراغ</li>
<li><strong>قلبی عروقی(CV)</strong>:<br />ادم ، افت فشار خون</li>
<li><strong>دستگاه تناسلی(G.u)</strong>:<br />بی نظمی قاعدگی</li>
<li><strong>مایعات بدن(Hem)</strong>:<br />اگرانولوسیتوز</li>
<li><strong>پوستی(Derm):</strong><br />بثورات جلدی ، زردی</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">اشکال دارویی موجود</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />5mg , 10mg: قرص(Tablets)</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">چقدر مصرف کنیم!</h2>
<ul style="text-align: justify;">
<li>برای درمان اضطراب و فشار عصبی شدید:<br />بالغین:20mg-25mg خوراکی <strong>3یا4بار</strong> در روز</li>
<li>برای درمان اضطراب و فشار عصبی خفیف تا متوسط:<br />بالغین:5mg-10mg خوراکی 3یا4بار در روز</li>
<li>کودکان بزرگتر از 6 سال و سالمندان و بیماران بسیار ضعیف:5mg خوراکی 2 تا 4 بار در روز(حداکثر دوز خوراکی 10mg دو یا سه بار در روز است.)</li>
<li>برای درمان اضطراب قبل از جراحی:<br />بالغین:10mg-50mg خوراکی 3یا 4 بار در روز قبل از جراحی</li>
<li>برای از بین بردن عوارض محرومیت حاد الکل:<br />بالغین:50mg-100mg وریدی یا عضلانی در روز (حداکثر دوز روزانه 300mg است)</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">موارد منع مصرف کلردیازپوکساید (کنترا اندیکاسیون)</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />در صورتی که حساسیت مفرط به این دارو و خانواده بنزودیازپین ها دارید از مصرف آن اجتناب کنید.</p>
<p style="text-align: justify;">در صورت داشتن موارد زیر این دارو ممنوعیت مصرف دارد:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li><strong>آتاکسی</strong>(ناهماهنگی حرکت عضلات)</li>
<li><strong>میاستنی گراویس</strong>(ضعف حاد عضلانی)</li>
<li>نقص شدید کبدی</li>
<li>کاهش شدید تهویه تنفسی</li>
<li><strong>گلوکوم</strong>(آب سیاه)زاویه بسته حاد</li>
<li>مسمومیت با<strong> الکل یا مخدر</strong></li>
<li>در صورت داشتن <strong>نارسایی کبدی یا کلیوی</strong> ، کاهش سطح شعور یا پورفیری نیز این دارو باید با احتیاط مصرف شود.</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">تداخلات دارویی</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />مصرف همزمان این دارو با داروهای زیر باعث تضعیف سیستم عصبی مرکزی می شود:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>ضد افسردگی ها:مثل <span style="color: #000000;">پاروکستین ، فلووکسامین</span> ،<a href="https://doctop.com/articles/Q67"> فلوکستین </a>&nbsp;،<span style="color: #000000;"> سیتالوپرام ، سرترالین ، بوپروپیون ، آمی تریپتیلین ، نورتریپتیلین</span> و&hellip;</li>
<li>باربیتوراتها: <strong>فنوباربیتال</strong> ، <strong>پنتوباربیتال ، سکوباربیتال</strong></li>
<li>بیهوش کننده های عمومی: <span style="color: #e03e2d;">دی نیتروژن مونوکسید</span> ، <span style="color: #e03e2d;">ایزوفلوران</span> ، <span style="color: #e03e2d;">هالوتان</span> ، <span style="color: #e03e2d;">پروپوفول</span> ، بنزودیازپین ها مثل <span style="color: #e03e2d;">میدازولام</span></li>
<li>مهارکننده های MAO: <strong>سلژیلین ، موکلوبماید ، فنلزین ، ایزوکاربوکسازید</strong>&nbsp;</li>
<li>در مصرف همزمان با دیگوکسین و فنی توئین امکان افزایش سطح دارو وجود دارد.</li>
<li>در مصرف همزمان با آنتی اسید ها امکان تاخیر در جذب کلردیازپوکساید وجود دارد.</li>
</ul>
<h3 style="text-align: justify;">&nbsp;</h3>
<h3 style="text-align: justify;">کودکان و شیردهی</h3>
<p style="text-align: justify;"><br />بی خطری این دارو در کودکان زیر 6سال اثبات نشده است بنابراین از مصرف آن <strong>خودداری کنید.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">این دارو در شیردهی نیز نباید مصرف شود.</p>
<h3 style="text-align: justify;">&nbsp;</h3>
<h3 style="text-align: justify;">مصرف در بارداری</h3>
<p style="text-align: justify;"><br />این دارو در رده بندی گروه D در بارداری قرار دارد که به این معناست<strong> برای جنین خطرناک</strong> است و زمانی که استفاده از این دارو برای مادر باردار اجتناب ناپذیر است و خطرات احتمالی پذیرفته شده است پزشک این دارو را تجویز می کند. از جمله عوارض جانبی محتمل می توان به<strong> سقط جنین، عقب ماندگی رشد داخل رحمی ، نقص عملکردی ، سرطانزایی ، بثورات</strong> <strong>پوستی ، تورم به دلیل احتباس مایعات</strong> و زردی اشاره کرد.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">مسمومیت و درمان</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />مسمومیت با این دارو می تواند منجر به خواب آلودگی ، اغتشاش شعور ، کما ، تنگی نفس ، کاهش ضربان قلب ، کاهش فشار خون شود.<strong>فلومازنیل</strong> به عنوان آنتاگونیست بنزودیازپین ها می تواند موثر باشد.ممکن است تهویه مکانیکی و لوله گذاری تراشه نیاز شود.تزریق مایعات وریدی و وازوپرسورها مثل <span style="color: #e03e2d;">دوپامین</span> و<span style="color: #e03e2d;"> فنیل افرین </span>در درمان ضربان قلب پایین موثر است. لاواژ و تخلیه معده فقط در صورتی موثر است که بیمار تازه این دارو را مصرف کرده باشد.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">احتیاط و نکات مصرف</h2>
<ul style="text-align: justify;">
<li>در بیماران با <strong>اختلال کبدی و کلیوی</strong> اگر ضرورت بر مصرف دارو است در <strong>دوز های کمتر</strong> باید تجویز شود.</li>
<li>در طی درمان یا بعد از آن ممکن است تغییراتی در نوار قلب بوجود بیاید.</li>
<li>این دارو را<strong> ناگهان قطع نکنید</strong> زیرا سبب بروز علایم محرومیت می شود.</li>
<li>تا مشخص نشدن علائم دارو بر روی سیستم عصبی مرکزی از فعالیت هایی که نیازمند هوشیاری هستند خودداری کنید.</li>
<li>این دارو بیشتر از مقدار تجویز شده نباید مصرف شود زیرا ممکن است باعث وابستگی شود.</li>
<li>در صورتی که قصد عمل جراحی یا مراجعه به دندانپزشکی دارید پزشک خود را از مصرف کردن این دارو مطلع کنید زیرا ممکن است باعث<strong> افزایش اثر بیهوش کننده</strong> ها شود.</li>
<li>در صورت فراموش کردن یک دوز دارو پس از به خاطر آوردن دارو آن را مصرف کرده و از 2 برابر کردن دوز دارو در نوبت بعدی خودداری کنید.</li>
</ul>
<h2 style="text-align: justify;"><br />فارماکودینامیک و فارماکوکینتیک</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />این دارو سیستم عصبی مرکزی را در لیمبیک و ساب کورتیکال تضعیف می کند و اثر ضد اضطرابی اعمال میکند. اگر از راه خوراکی مصرف شود به خوبی جذب می شود و عمده دارو به پروتئین متصل می شود.این دارو در کبد متابولیزه می شود و دفع آن از طریق ادرار است.</p>
<p style="text-align: justify;">اوج اثر کلردیازپوکساید <strong>نیم تا 4 ساعت</strong> است.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>

کلردیازپوکساید برای درمان اضطراب و بی خوابی و موارد دیگری مانند عوارض محرومیت از الکل و تشنج به کار می رود.از عوارض این دارو می توان به ضعف عضلانی،تهوع،افت فشار خون و بی نظمی قاعدگی اشاره کرد.

large_کلردیاپوکساید1.jpg

medium_کلردیاپوکساید1.jpg

small_کلردیاپوکساید1.jpg

thumbnail_کلردیاپوکساید1.jpg

کلردیاپوکساید1.jpg

عوارض و موارد مصرف کلردیازپوکساید

<h1 style="text-align: justify;">&nbsp;</h1>
<h1 style="text-align: justify;">علائم کم شنوایی عصبی</h1>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">کم شنوایی حسی عصبی (SNHL) چیست؟</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />گوش انسان شامل سه بخش خارجی، میانی و داخلی می باشد. کم شنوایی حسی عصبی (Sensorineural Hearing Loss) که به نام <strong>کم شنوایی عصبی</strong> نیز شناخته می شود، ناشی از اختلال و یا صدمه به گوش داخلی است. بخش حلزونی گوش داخلی دارای سلول&zwnj;های مویی شکل است که پیام شنوایی را به سیگنال های عصبی تبدیل و به عصب شنوایی منتقل می کنند. در صورتی که به این سلول&zwnj;ها &nbsp;آسیب برسد (بخش حسی)، یا اینکه عصب شنوایی (بخش عصبی) آسیب ببیند، انتقال پیام عصبی شنوایی به مغز دچار اختلال می شود و باعث کم شنوایی حسی عصبی می شود. کم شنوایی حسی عصبی، اختلالی <strong>دائمی</strong> است و شایع&zwnj;ترین نوع کم شنوایی در میان بزرگسالان و به خصوص سالمندان به شمار می آید.</p>
<h2 style="text-align: justify;">عوامل ایجاد کننده کم شنوایی حسی عصبی</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />عوامل متعددی وجود دارد که می توانند باعث کاهش شنوایی حسی عصبی از کم شنوایی جزئی تا نوع عمیق شوند. این اختلال می تواند مادرزادی و یا بر اثر عوامل دیگر ایجاد شود.</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li><strong>کم شنوای مادرزادی</strong> یکی از شایع&zwnj;ترین اختلالات شنوایی در هنگام تولد می باشد که علت آن می تواند ژنتیکی و یا محیطی باشد. کم شنوایی مادرزادی می تواند در اثر میکروارگانیسم&zwnj;هایی مانند <span style="color: #e03e2d;">سیفلیس</span> (باکتری)،<span style="color: #e03e2d;"> سیتومگالوویروس</span> (شایع&zwnj;ترین عامل ویروسی کاهش شنوایی)، <span style="color: #e03e2d;">سرخجه</span> (ویروس)، <span style="color: #e03e2d;">توکسوپلاسموز</span> (انگل) و <span style="color: #e03e2d;">هرپس</span> (ویروس) و همچنین در اثر مصرف برخی داروها و بیماری&zwnj;ها مانند<strong> جنتامایسین</strong>، <strong>استرپتومایسین</strong>، <strong>یرقان</strong>، <strong>دیابت مادر</strong>، <strong>نارس بودن</strong> و ... ایجاد شود.</li>
<li>شنیدن <strong>صداهای بسیار بلند</strong> به مدت طولانی و یا برخی صداهای مهیب مانند انفجار یا تیراندازی (حتی یک بار)</li>
<li>شایع&zwnj;ترین علت <strong>افزایش سن</strong> و کهولت سن است که معمولا در سنین <strong>65 تا 75</strong> سال اتفاق می&zwnj;افتد (<strong>پیرگوشی</strong>)</li>
<li><strong>تروما</strong> یا ضربه به سر</li>
<li>بیماری&zwnj;های خودایمنی</li>
<li><strong>تومور عصب شنوایی</strong> (آکوستیک نوروما)</li>
<li>بیماری منیر (Meniere) که در آن فشار مایع درونی گوش داخلی افزایش می یابد.</li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>
<p><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/blob_8c5a0961ac" alt="کم شنوایی عصبی" width="500" /></p>
<blockquote>
<p style="text-align: justify;">مطاله بیشتر: <a href="https://doctop.com/articles/M1B">عفونت گوش میانی چیست؟</a></p>
</blockquote>
<p>&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">علائم کم شنوایی حسی عصبی</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />شنوایی از حواس پنج&zwnj;گانه مهمی است که اختلال در آن می تواند مشکلات زیادی در رابطه با برقراری ارتباط با دیگران، عاطفی و اجتماعی ایجاد کند. شناخت علائم کم شنوایی حسی عصبی می تواند به تشخیص به موقع بیماری و اقدامات پیشگیرانه در جهت جلوگیری از پیشرفت آن کمک کند.</p>
<p style="text-align: justify;">این نوع از کم شنوایی می تواند یک و یا هر دو گوش را درگیر کند. در اغلب موارد کم شنوایی حسی عصبی اختلالی تدریجی است و علائم آن را به مرور احساس می شود. کم شنوایی ناگهانی شیوع بسیار کمی دارد و به ندرت اتفاق می&zwnj;افتد &nbsp;و علائم آن در عرض چند روز ظاهر می شوند. اختلال کم شنوایی حسی عصبی غالبا روی کیفیت و بلندی صدا تاثیر می گذارد و باعث می شود افراد صحبت&zwnj;های دیگران را به صورت ناواضح بشنوند.</p>
<p style="text-align: justify;">افراد مبتلا به کم شنوایی حسی عصبی معمولا علائم زیر را تجربه می کنند:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>عدم توانایی در شنیدن و درک صداهای ریز و آهسته (فرکانس بالا)</li>
<li>عدم درک صدا در صورت وجود صداهای زمینه&zwnj;ای (در مکان&zwnj;های شلوغ مانند ایستگاه مترو، ورزشگاه، نمایشگاه، ساخت و ساز ساختمان&zwnj;ها)</li>
<li>گوش دادن به صحبت دو یا چند نفر دشوار است</li>
<li>صدای افراد را می شوند اما ناواضح است و آن را درک نمی کنند</li>
<li>عدم تعادل و گیجی</li>
<li>صداهای نویز مانند، وزوز و زنگ مانند را حس میکنند</li>
</ul>
<h2 style="text-align: justify;"><br />تفاوت کم شنوایی حسی عصبی با انتقالی چیست؟</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />کم شنوایی حسی عصبی با آسیب به <strong>گوش داخلی </strong>(بخش حلزونی) و یا عصب شنوایی ایجاد می شود. اگر صدا نتواند از گوش خارجی یا میانی عبور کند، کم شنوایی انتقالی نامیده می شود که می تواند به دلیل گرفتگی گوش توسط جسم خارجی، پارگی پرده گوش، عفونت گوش، آنومالی گوش خارجی و میانی و ... باشد. با این وجود هر دو نوع کم شنوایی علائم مشابهی دارند. فرد دارای کم شنوایی انتقالی صداها را مبهم، گنگ و ناواضح می شنود.کم شنوایی حسی عصبی نیز این علائم را دارد با این تفاوت که صدای وزوز و زنگ خوردن گوش و سرگیجه نیز احساس می شود.</p>
<h2 style="text-align: justify;">آیا علائم کم شنوایی حسی عصبی پیشرفت می کنند؟</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />در صورتی که دلیل کم شنوایی حسی عصبی ناشی از انفجار و صدای بلند باشد، علائم آن ثابت باقی می ماند اما در صورتی که علت آن مادرزادی و یا ناشی از کهولت سن باشد، علائم آن می توانند پیشرفت کنند.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<p><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/km_shnwayy_esby_72cf2cf789.jpeg" alt="کم شنوایی حسی عصبی" width="500" /></p>
<h2 style="text-align: justify;">&nbsp;</h2>
<h2 style="text-align: justify;">تشخیص کم شنوایی حسی عصبی</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />پزشک شما برای تشخیص دقیق ممکن است از چند تست ساده استفاده کند:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li><strong>اتوسکوپ</strong>: اتوسکوپ دستگاهی است که پزشک بوسیله آن گوش خارجی و میانی را بررسی میکند. این روش برای تشخیص نوع کم شنوایی است. از این طریق کم شنوایی حسی عصبی قابل تشخیص نمی باشد، بنابراین پزشک به بررسی پارگی پرده گوش، عفونت، گرفتگی مجرای گوش، جرم و تجمع مایع می پردازد. اگر هیچ کدام از این موارد مشاهده نشد، احتمال کم شنوایی حسی عصبی بیشتر می شود.</li>
<li><strong>تست وبر (Weber):</strong> پزشک یک دیاپازون را وسط سر بیمار قرار می دهد و آن را مرتعش می کند. در حالت نرمال حس هر دو گوش مشابه است. در این تست اگر مریض دارای اختلال حسی عصبی باشد در گوش سالم بهتر می&zwnj;شنود و اگر هدایتی باشد گوش معیوب شنوایی بهتری دارد.</li>
<li><strong>تست رینه (Rinne)</strong>: پزشک دسته دیاپازون مرتعش شده را روی استخوان ماستوئید در پشت گوش قرار می دهد. بیمار در این حالت صدا را از طریق استخوان&zwnj;ها می شنود. پزشک هر زمان که حس کرد صدا قطع شده است، دیاپازون را جلوی همان گوش قرار می دهد اگر فرد باز هم صدا را شنید، مشکل حسی عصبی و اگر قادر به شنیدن نبود، مشکل کم شنوایی انتقالی می باشد.</li>
<li><strong>ادیوگرام (Audiogram)</strong>: این آزمایش توسط <strong>متخصص شنوایی&zwnj;شناس</strong> انجام می گیرد که در طی آن فرد درون یک اتاق ضد صدا می نشیند و توسط هدفون، صداهایی را با فرکانس&zwnj;های متفاوت برای هر دو گوش او پخش می شود. این تست به یافتن کمترین میزان صدایی که شنیده می شود و فرکانس&zwnj;های خاص کم شنوایی کمک می&zwnj;کند
<h2>درمان کم شنوایی حسی عصبی</h2>
در حال حاضر هیچ درمان دارویی برای کم شنوایی حسی عصبی وجود ندارد. در صورتی که سلول&zwnj;های مویی بخش حلزونی آسیب دیده باشند، با <strong>سمعک </strong>و <strong>کاشت حلزون</strong> تا حدودی می توانند کم شنوایی را جبران کنند.</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>

کم شنوایی حسی عصبی  که به نام کم شنوایی عصبی نیز شناخته می شود، ناشی از اختلال و یا صدمه به گوش داخلی است.این اختلال دائمی است و شایع‌ترین نوع کم شنوایی در میان بزرگسالان و به خصوص سالمندان به شمار می آید.

large_کم شنوایی حسی عصبی.jpg

medium_کم شنوایی حسی عصبی.jpg

small_کم شنوایی حسی عصبی.jpg

thumbnail_کم شنوایی حسی عصبی.jpg

کم شنوایی حسی عصبی.jpg

علائم کم شنوایی حسی عصبی چیست؟

اوتیسم نوعی اختلال رشد عصبی – مغزی است که در آن قسمت‌های مختلفی از مغز توانایی همکاری با یکدیگر را ندارند. در کلامی ساده‌تر، اوتیسم اختلال رشد در عملکرد مغز می باشد.

large_اوتیسم 5.jpg

medium_اوتیسم 5.jpg

small_اوتیسم 5.jpg

thumbnail_اوتیسم 5.jpg

اوتیسم 5.jpg

اوتیسم کودکان چیست؟

تشنج شامل فعالیت های غیرطبیعی حسی، حرکتی، خودکار یا روانی یا ترکیبی از همه ی این عوامل است که از تخلیه ی ناگهانی و بیش از حد سلول های عصبی مغز ناشی می شود.در تشنج بخشی از مغز یا کل آن درگیر می شود.

large_تشنج 1.jpeg

medium_تشنج 1.jpeg

small_تشنج 1.jpeg

thumbnail_تشنج 1.jpeg

تشنج 1.jpeg

انواع تشنج

<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<p style="text-align: justify; line-height: 2;"><strong>پنتوپرازول(Pantoprazole)</strong></p>
<p style="text-align: justify; line-height: 2;"><strong>نام رایج</strong> : پنتوپرازول</p>
<p style="text-align: justify; line-height: 2;"><strong>نام تجاری : پنتوسک</strong></p>
<p style="text-align: justify; line-height: 2;"><strong>رده بندی مصرف در حاملگی</strong> : B</p>
<p style="text-align: justify; line-height: 2;"><strong>رده بندی درمانی : ضد زخم پپتیک</strong></p>
<p style="text-align: justify; line-height: 2;"><strong>رده بندی فارماکولوژیک : مهار کننده پمپ هیدروژن ، از مشتقات بنزایمیدازول</strong></p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">کاربرد و موارد مصرف پنتوپرازول</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />این دارو برای کاهش ترشح اسید معده تجویز می شود و در درمان مشکلاتی مثل:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>سندرم زولینگر-الیسون</li>
<li>درمان کوتاه مدت ازوفاژیت(<strong>التهاب مری</strong>)</li>
<li>درمان ترکیبی <strong>زخم های گوارشی</strong> ناشی از هلیکوباکترپیلوری</li>
<li>پیشگیری از بیماری <strong>ریفلاکس</strong></li>
<li>بهبود زخم دوازدهه</li>
<li>درمان بیماری ریفلاکس</li>
</ul>
<h2 style="text-align: justify;"><br />عوارض جانبی پنتوپرازول</h2>
<ul style="text-align: justify;">
<li><strong>دستگاه عصبی مرکزی(CNS)</strong>:<br />سردرد ، بی خوابی ، سرگیجه</li>
<li><strong>دستگاه گوارش(GI)</strong>:<br />اسهال ، درد شکمی ، تهوع ، استفراغ ، یبوست ، نفخ شکم</li>
<li><strong>متفرقه</strong>:<br />افزایش گلوکز خون ، بثورات جلدی ، درد مفاصل</li>
</ul>
<blockquote>
<p><br />نکته: استفاده طولانی مدت از پنتوپرازول ممکن است باعث بیماری <strong>گاستریت آتروفیک</strong>(ورم معده خود ایمن)، <strong>کمبود منیزیم </strong>و <strong>ویتامین B12</strong> شود.&nbsp;</p>
</blockquote>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">اشکال دارویی پنتوپرازول</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />15mg:کپسول(Capsules)</p>
<p style="text-align: justify;"><br />20mg , 40mg:قرص(Tablets)</p>
<p style="text-align: justify;"><br />40mg:تزریقی(Injection)</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">مقدار مصرف پنتوپرازول</h2>
<ul style="text-align: justify;">
<li>برای درمان نگهدارنده ازوفاژیت اروزیو :<br />بالغین: 40mg خوراکی <strong>1بار در روز</strong></li>
<li>برای درمان کوتاه مدت ازوفاژیت اروزیو ، ریفلاکس شدید گاستروازوفاژیال:<br />بالغین: 40mg خوراکی 1بار در روز به مدت <strong>8 هفته </strong>و در صورت عدم بهبودی 8 هفته ی دیگر ادامه می یابد. از راه وریدی 40mg 1بار در روز 7-10 روز.</li>
<li>برای درمان افزایش ترشح پاتولوژیک اسید معده نظیر سندرم زولینگرالیسون:<br />بالغین: از راه خوراکی 2بار در روز حداکثر تا 120mg از راه خوراکی <strong>2بار </strong>در روز تجویز می شود یا 80mg از راه وریدی هر<strong>12ساعت</strong> و حداکثر تا 240mg در روز تجویز می شود.</li>
<li>برای بهبود زخم دوازدهه:<br />بالغین:40mg خوراکی 1بار در روز به مدت 2 هفته.</li>
<li>برای پیشگیری از ریفلاکس:<br />بالغین:20mg خوراکی 1بار در روز هنگام صبح.</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">موارد منع مصرف(کنترا اندیکاسیون)</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />استفاده از این دارو در دوران شیردهی و در صورتی که فرد حساسیت مفرط نسبت به این دارو و ترکیبات آن دارد ممنوع است.در کودکان و دوران حاملگی نیز استفاده از این دارو با احتیاط باید صورت بگیرد.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">تداخلات دارویی</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />مصرف همزمان این دارو با <span style="color: #e03e2d;">وارفارین</span> و &nbsp;<span style="color: #e03e2d;">فن پروکومون</span> باعث افزایش خونریزی می شود. مصرف همزمان پنتوپرازول با <span style="color: #e03e2d;">فنی توئین</span> و<a href="https://doctop.com/articles/r9k"> دیازپام </a><span style="color: #e03e2d;">&nbsp;</span>باعث افزایش سطح پلاسمایی این دارو می گردد.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h3 style="text-align: justify;">کودکان و شیردهی</h3>
<p style="text-align: justify;"><br />این دارو در شیر مادر ترشح می شود برای همین استفاده ازاین دارو در زمان شیردهی توصیه نمی شود.</p>
<p style="text-align: justify;">مصرف این دارو برای کودکان زیر 12سال توصیه نمی شود.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h3 style="text-align: justify;">مصرف در بارداری</h3>
<p style="text-align: justify;"><br />این دارو در رده بندی گروه B در حاملگی وجود دارد که به این معناست این دارو روی حیوانات باردار آزمایش شده و خطری برای جنین آن ها نداشته است اما اطلاعات کافی از اثر این دارو بر روی جنین انسان موجود نیست.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h3 style="text-align: justify;">مسمومیت و درمان</h3>
<p style="text-align: justify;"><br />مسمومیت با این دارو بسیار نادر است و تا دوز 600mg گزارش نشده است.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">احتیاط و نکات مصرف</h2>
<ul style="text-align: justify;">
<li>در تزریق وریدی داروی رقیق شده با 100ml نرمال سالین 0.9% یا دکستروز 5% یا رینگر لاکتات ظرف 15 دقیقه باید انفوزیون شود. (کمتر از 2دقیقه نشود)</li>
<li>دارو را می توان قبل از غذا یا بعد از غذا مصرف کنید. از خرد کردن یا جویدن قرص خودداری فرمایید.</li>
<li>از مصرف آسپرین ، الکل و داروهای NSAIDs(ضد التهاب استروئیدی) خودداری فرمایید.</li>
<li>حتی اگر احساس بهبودی کردید مصرف دارو را تا پایان دوره ی تجویز شده توسط پزشک ادامه دهید.</li>
<li>در صورت مشاهده اسهال شدید ، مدفوع سیاه و قیری و درد شکم حتما به پزشک مراجعه کنید.</li>
<li>دارو را طبق تجویز پزشک مصرف کنید و در صورت فراموش کردن یک دوز از دارو با یادآوردن این موضوع آن را مصرف کرده و از 2 برابر کردن دوز بعدی دارو بپرهیزید.</li>
<li>اگر دچار مشکلات کبدی هستید یا سابقه مشکلات کبدی را دارید حتما پزشک خود را مطلع سازید.</li>
<li>مصرف این دارو در مدت زمانی بیشتر از یک سال ، ممکن است کمی خطر شکستگی در لگن ، مچ یا ستون فقرات را افزایش دهد. در صورت ابتلا به پوکی استخوان یا در صورت مصرف کورتیکواستروئیدها به پزشک خود بگویید.</li>
</ul>
<h2 style="text-align: justify;"><br />فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />این دارو با مهار ریتم آنزیمی H+/K+ ATPase در سطح ترشحی سلول پاریتال معده باعث مهار ترشح اسید معده می شود. نیمه عمر این دارو 1ساعت است و اوج اثر این دارو 2 ساعت است.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>

پنتوپرازول برای کاهش ترشح اسید معده و درمان مشکلاتی مانند التهاب مری، زخم های گوارشی و ریفلاکس معده استفاده می شود.استفاده طولانی مدت از پنتوپرازول ممکن است باعث ورم معده، کمبود منیزیم و ویتامین B12 شود.

large_پنتوپرازول (2).jpg

medium_پنتوپرازول (2).jpg

small_پنتوپرازول (2).jpg

thumbnail_پنتوپرازول (2).jpg

پنتوپرازول (2).jpg

موارد مصرف پنتوپرازول - عوارض و اطلاعات کامل

<h1>&nbsp;</h1>
<h1>عفونت گوش میانی چیست؟</h1>
<p style="text-align: justify;">گوش از نظر آناتومی و ساختار به 3 بخش گوش داخلی ، میانی و خارجی تقسیم می شود. گوش میانی حفره ای پر از هواست که در خارج به وسیله پرده ی گوش(پرده صماخ) و از داخل به وسیله ی کپسول شنوایی احاطه شده است. عفونت در گوش میانی با <strong>التهاب</strong> همراه است و می تواند در یکی یا هر دو گوش اتفاق بیافتد. به عفونت گوش میانی <strong>اوتیت میانی</strong> نیز می گویند که باعث ایجاد التهاب همراه با موکوس(مخاط) می شود.</p>
<p style="text-align: justify;">این التهاب موجب تورم استخوانچه ها و تولید ترشحات چرکی می شود اوتیت میانی ممکن است حاد، مزمن یا سروزی باشد.</p>
<h2><br />انواع عفونت گوش میانی</h2>
<p>عفونت گوش میانی به 3 دسته تقسیم می شود حاد ، مزمن و سروزی.</p>
<h3>عفونت حاد گوش میانی&nbsp;</h3>
<p style="text-align: justify;"><br />این عفونت معمولا <strong>کمتر از 6 هفته</strong> طول می کشد. نشانه های عفونت به شدت عفونت بستگی دارند و ممکن است خفیف و گذرا یا شدید باشند و در بالغین معمولا در یک سمت است. تب و <strong>درد گوش</strong> از شایع ترین علائم عفونت حاد در گوش میانی است و به دلیل وجود ترشحات اختلال شنوایی نیز وجود دارد. در صورتی که عفونت گوش میانی حاد باشد (3 هفته &nbsp;تا 3 ماه)و ترشحات چرکی وجود داشته باشد به ندرت باعث اختلال شنوایی دائم خواهد شد.</p>
<h3><br />عفونت مزمن گوش میانی&nbsp;&nbsp;</h3>
<p style="text-align: justify;"><br />عفونت مزمن گوش میانی به دنبال تکرار در دوره های عفونت حاد ایجاد می شود. عفونت مزمن گوش میانی می تواند سبب آسیب به پرده ی گوش ، تخریب استخوانچه های گوش و درگیری ماستوئید(استخوان پشت لاله گوش) شود. عفونت مزمن گوش میانی ممکن است با نشانه هایی مانند <strong>اختلال شنوایی</strong> در درجات مختلف و به طور متناوب خروج ترشحات بدبو وجود داشته باشد.</p>
<p style="text-align: justify;">در صورت وجود <strong>ماستوئیدیت حاد </strong>(التهاب و عفونت استخوان پشتی لاله گوش)که با علائمی مثل دردناک بودن و قرمزی ناحیه خود را نشان می دهد ، درد نیز ایجاد می شود. در عفونت مزمن کلستاتوم(کیسه ی پر از پوست تخریب شده) به صورت توده ای سفید رنگ پشت پرده ی گوش قابل رویت است و اگر درمان نشود باعث تخریب استخوان گیجگاهی و آسیب به عصب صورت می شود.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>عفونت گوش میانی سروزی</h3>
<p><br />عفونت میانی <strong>سروزی</strong> یا <strong>ترشحی</strong> یکی از علل اصلی کاهش شنوایی در کودکان است و می تواند به دنبال عفونت حاد ایجاد شود. عفونت سروزی ممکن است به علت آلرژی ، عفونت ، ضربه ی فشاری و بزرگ شدن لوزه سوم به وجود آید. از نشانه های این نوع عفونت می توان به کاهش شنوایی یا سنگینی گوش، عدم تحرک پرده ی گوش، تغییر رنگ پرده ی گوش به خاکستری تیره یا کهربایی اشاره کرد.</p>
<h2><br />عفونت گوش میانی در کودکان</h2>
<p>&nbsp;</p>
<ul>
<li style="text-align: justify;">عفونت گوش میانی در کودکان معمولا ناشی از عوارض عفونت قبلی مجاری تنفسی است. نوزادان و خردسالان بیشتر از کودکان مبتلا به عفونت گوش میانی می شوند.</li>
<li style="text-align: justify;">امکان ابتلا در کودکانی که بیشتر در معرض ابتلا به سرماخوردگی هستند مثل کودکانی که مهدکودک می روند بیشتر است.</li>
<li style="text-align: justify;">کودکان زیر 5 سال، کودکانی که بیشتر در معرض دود سیگار هستند و کودکانی که آلرژی دارند نیز بیشتر مستعد ابتلا به عفونت گوش میانی هستند.</li>
<li style="text-align: justify;">شیر مادر حاوی موادی است که در مبارزه با عفونت ها بسیار موثر است پس بهتر است نوزادان با شیر مادر تغذیه شوند.</li>
<li style="text-align: justify;">کودکانی که قادر به حرف زدن هستند معمولا از درد گوش خود شکایت می کنند ولی آن ها که کوچکتر هستند رفتارهایی را از خود بروز می دهند که شما را متوجه مشكلشان کنند مثل کلافگی ،گریه زیاد ، تب بدون دلیل ، کشیدن گوش های خود ، ضعف در شنیدن صداهای آرام ، اشکال در خوابیدن و...</li>
<li style="text-align: justify;">عفونت گوش میانی معمولا طی 1 الی 2 هفته بهبود می یابد و در موارد نادر باعث آسیب دائمی به شنوایی کودک می شود.</li>
</ul>
<h2>&nbsp;</h2>
<h2><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/elaym_efwnt_gwsh_dr_kwdkan_61eb8d3102.jpg" alt="عفونت گوش میانی در کودکان" width="450" /></h2>
<h2 style="text-align: justify;"><br />علت عفونت گوش میانی</h2>
<p style="text-align: justify;">علت اولیه ایجاد این بیماری ورود باکتری های بیماری زا به محیط گوش است.باکتری زمانی وارد این فضا می شود که شیپور استاش (لوله ای که انتهای بینی را به گوش میانی وصل می کند)به دلایل مختلفی مسدود شده باشد. از علل مسدود شدن شیپور استاش می توان به عفونت های تنفسی فوقانی ، <span style="color: #e03e2d;">سینوزیت </span>، واکنش های آلرژیک مثل<strong> رینیت آلرژیک</strong> اشاره کرد. باکتری های مختلفی با وارد شدن به فضای میانی گوش باعث ایجاد عفونت می شوند مثل استرپتوکوک پنومونیه ، هموفیلوس آنفولانزا و موراکسلا کاتارالیس.</p>
<p style="text-align: justify;">باکتری ها می توانند از طریق ترشحات آلوده ی حلق-بینی به لوله استاش و از طریق<strong> پارگی پرده صماخ</strong> به گوش میانی وارد شوند.</p>
<h2><br />علائم عفونت گوش میانی</h2>
<p>علائم عفونت گوش میانی بستگی به درجات عفونت و نوع عفونت متفاوت است.در ادامه به علائم و نشانه های انواع عفونت گوش اشاره می شود که ممکن است در افراد مختلف شدت این علائم کمتر یا بیشتر باشد و ممکن است افراد یک یا چند علائم را باهم داشته باشند.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>علائم عفونت حاد گوش میانی</h3>
<ul>
<li>درد</li>
<li>خروج ترشحات از گوش</li>
<li>کاهش شنوایی</li>
<li>تب</li>
<li>سردرد</li>
<li>ناخوشی</li>
<li>تهوع و استفراغ</li>
<li>سرگیجه مختصر</li>
</ul>
<h3><br />علائم عفونت گوش سروزی میانی&nbsp;</h3>
<ul>
<li>کاهش شنوایی هدایتی</li>
<li>سنگینی یا احتقان گوش</li>
<li>عدم تحرک پرده ی گوش</li>
<li>تغییر رنگ پرده ی گوش به کهربایی یا خاکستری تیره</li>
</ul>
<h3>علائم عفونت مزمن گوش میانی&nbsp;</h3>
<ul>
<li>درجات مختلف ناشنوایی</li>
<li>خروج پیوسته ی ترشحات بدبو</li>
<li>درد در صورت بروز ماستوئیدیت(التهاب و عفونت استخوان پشتی لاله گوش)</li>
<li>سوراخ شدن پرده ی گوش</li>
<li>وجود <strong>کلستاتوم</strong>(کیسه ی پر از پوست تخریب شده)در گوش میانی</li>
</ul>
<h2><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/ghfwnt_gwsh_myany_a788ddab54.jpg" alt="عفونت در گوش میانی" width="450" /></h2>
<h2><br />عوارض عفونت گوش میانی</h2>
<p>همه ی انواع عفونت گوش میانی باید جدی گرفته شود زیرا در صورتی که درمان نشوند می توانند صدمات جبران ناپذیری را ایجاد کنند. عوارض انواع مختلف عفونت گوش میانی متفاوت است به همین علت به طور جداگانه به آن ها می پردازیم.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>عوارض عفونت حاد گوش میانی</h3>
<p>از عوارض احتمالی عفونت حاد گوش میانی می توان به موارد زیر اشاره کرد:</p>
<ul>
<li>ناشنوایی دائمی</li>
<li>مننژیت(التهاب پرده مغزی)</li>
<li>آبسه مغزی(ناشی از تجمع چرک در مغز)</li>
</ul>
<h3><br />عوارض عفونت مزمن گوش میانی</h3>
<p>از عوارض احتمالی این نوع عفونت می توان به موارد زیر اشاره کرد:</p>
<ul>
<li>سوراخ شدگی دائمی پرده گوش</li>
<li>ناشنوایی هدایتی یا مختلط</li>
</ul>
<h3><br />عوارض عفونت سروزی گوش میانی</h3>
<p>عوارض احتمالی این نوع عفونت شامل موارد زیر است:</p>
<ul>
<li>عفونت گوش میانی حاد</li>
<li>کاهش شنوایی</li>
</ul>
<h2>تشخیص عفونت گوش میانی</h2>
<p>با توجه به علائم موجود در هر فرد مثل احساس درد در گوش ، تشدید درد در صورت دراز کشیدن ، مشاهده ترشحات از گوش تا حدودی می توان تشخیص داد که آیا مبتلا به عفونت گوش هست یا خیر. پزشک برای تشخیص عفونت گوش از اتوسکوپ استفاده می کند و با این دستگاه داخل گوش را بررسی می کند.</p>
<h2><br />پیشگیری از عفونت گوش میانی</h2>
<ul>
<li style="text-align: justify;">برای پیشگیری از عفونت گوش میانی دست های خود را مرتب بشویید حفظ نظافت شخصی اولین و مهم ترین عامل در پیشگیری از عفونت هاست.</li>
<li style="text-align: justify;">از قرار گرفتن در محیط های آلوده و پر دود خودداری نمایید.</li>
<li style="text-align: justify;">کودکان واکسینه شدن کمتر دچار ابتلا به این نوع عفونت ها می شوند.</li>
<li style="text-align: justify;">اشیا خارجی و کثیف را وارد گوش نکنید و آن ها را در اختیار کودکان خود نیز قرار ندهید.</li>
</ul>
<h2>درمان عفونت گوش میانی</h2>
<p>درمان انواع مختلف عفونت گوش میانی متفاوت است و بعد از تشخیص نوع عفونت توسط پزشک متخصص باید برای درمان آن اقدام شود.</p>
<h3>درمان عفونت حاد گوش میانی</h3>
<ul>
<li>استراحت و استفاده از کمپرس سرد</li>
<li>درمان طبی: تجویز آنتی بیوتیک هایی مثل پنی سیلین ، اریترومایسین ، سفتریاکسون به مدت 10 روز و تجویز داروهای مسکن و ضد احتقان</li>
<li>جراحی: برش پرده صماخ(میرنگوتومی) یا تمپانوستومی(قرار دادن یک لوله کوچک که میان پرده گوش گذاشته و اجازه می دهد هوا وارد گوش میانی شود)</li>
</ul>
<h3><br />درمان عفونت سروزی گوش میانی</h3>
<p>معمولا نیازی به درمان طبی ندارد مگر اینکه عفونتی شود.</p>
<ul>
<li>در صورت بروز عفونت آنتی بیوتیک تجویز می شود</li>
<li>در صورت ایجاد کاهش شنوایی برش پرده صماخ یا <strong>میرنگوتومی</strong></li>
<li>در صورتی که علت بیماری تغییرات فشار جو باشد کورتیکواستروئید تجویز می شود</li>
<li>ممکن است مانور والسالوا توصیه شود به این صورت که باید نفس عمیق کشیده ب دهان خود را محکم ببندید و راه تنفسی خود را از بینی با دست ببندید سپس سعی کنید هوا را با فشار از بینی خود به بیرون بدهید.</li>
</ul>
<h3><br />درمان عفونت مزمن گوش میانی</h3>
<ul>
<li>درمان موضعی: ساکشن دقیق گوش زیر میکروسکوپ</li>
<li>برای درمان ترشحات چرکی &nbsp;آنتی بیوتیک به صورت پودر یا قطره تجویز می شود و در موارد عفونت حاد ، آنتی بیوتیک های سیستمیک تجویز می شود.</li>
<li>درمان جراحی: از روش های مختلفی مثل <strong>تمپانوپلاستی</strong>(ترمیم پرده صماخ) و<strong> اوسیکولوپلاستی</strong> (ترمیم استخوانچه های گوش)و <strong>ماستوئیدکتومی</strong>(خارج کردن استخوان ماستوئید) استفاده می شود.<br />بیشترین روش جراحی مورد استفاده تمپانوپلاستی است .</li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>

عفونت در گوش میانی با التهاب همراه است و می تواند در یکی یا هر دو گوش اتفاق بیافتد.به عفونت گوش میانی اوتیت میانی نیز می گویند که باعث ایجاد التهاب همراه با موکوس(مخاط) می شود.

large_عفونت در گوش میانی 1.jpeg

medium_عفونت در گوش میانی 1.jpeg

small_عفونت در گوش میانی 1.jpeg

thumbnail_عفونت در گوش میانی 1.jpeg

عفونت در گوش میانی 1.jpeg

عفونت گوش میانی چیست؟

<h1 style="text-align: justify;">&nbsp;</h1>
<h1 style="text-align: justify;">آیا دیابت نوع 1 ارثی است؟</h1>
<p style="text-align: justify;">دیابت نوع 1 نوعی بیماری <strong>خود ایمنی</strong> است. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که سلول های بتای لوزالمعده که وظیفه تولید <span style="color: #e03e2d;">انسولین</span> را بر عهده دارند مورد حمله قرار می دهد و درنتیجه بدن دیگر قادر به تولید انسولین نیست. انسولین هورمونی که قند خون را برای تولید انرژی به سلول ها منتقل می کند.</p>
<p style="text-align: justify;">دیابت نوع 1 معمولا تا <strong>پیش از بزرگسالی</strong> اتفاق می افتد و شیوع آن کمتر از <strong>دیابت نوع دوم&nbsp;</strong> است. دیابت نوع یک در گذشته با نام دیابت نوجوانان یا ولبسته به انسولین شناخته می شد اما امروزه می دانیم که این اصطلاحات چندان دقیق نیستند. برای مثال ممکن است افراد بزرگسال به دیابت نوع یک و کودکان به دیابت نوع دو مبتلا شوند یا حتی نیاز به انسولین پیدا کنند.&nbsp;&nbsp;</p>
<blockquote>
<p style="text-align: justify;">مطالعه بیشتر: <a href="https://doctop.com/articles/OPg">دیابت نوع 1 چیست؟</a></p>
</blockquote>
<h2 style="text-align: justify;">عوامل ژنتیکی موثر در ابتلا به دیابت نوع 1</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />عامل اصلی ابتلا به دیابت نوع 1 هنوز به روشنی مشخص نیست و فرضیه های گوناگونی در این باره مطرح است. تاکنون تحقیقات زیادی در مورد علت ایجاد دیابت نوع یک صورت گرفته ولی هنوز پاسخ روشنی در این زمینه به دست نیامده است.&nbsp;<strong>ژن ها</strong> نقش مهمی در ابتلا به دیابت نوع 1 بازی می کنند ولی احتمالا به تنهایی در این زمینه دخیل نیستند. به نظر می رسد عوامل محیطی ، از جمله ویروس ها و آلرژی ها در ابتلای افراد مستعد به دیابت نوع 1 تاثیرگذارند.</p>
<p style="text-align: justify;">محققان بر این باورند که <strong>عوامل ژنتیکی</strong> مانند سابقه خانوادگی و همچنین وجود ژن های خاص در ابتلا به دیابت نوع 1 تاثیر گذار هستند. در واقع طبق تحقیقاتی که در سال 2010 انجام شده بیش از 50 ژن به عنوان عامل خطر برای ابتلا به این بیماری شناخته شده است.</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li style="line-height: 2;">در مردان مبتلا به دیابت نوع 1 خطر ابتلای کودک به این بیماری <strong>5.8 درصد</strong> است.</li>
<li style="line-height: 2;">&nbsp;در زنان مبتلا به دیابت نوع 1 در صورتی که کودک خود را تا <strong>قبل از 25 سالگی </strong>به دنیا بیاورند احتمال ابتلای کودک <strong>4 درصد</strong> و اگر بارداری <strong>پس از 25 سالگی</strong> اتفاق بیفتد این احتمال به <strong>یک درصد</strong> کاهش پیدا می کند.</li>
<li style="line-height: 2;">در صورتی که هم پدر و هم مادر دیابت نوع 1 داشته باشند خطر ابتلای بیماری <strong>10 تا 25 درصد</strong> است و اگر یکی از والدین <strong>قبل از 11 سالگی</strong> به دیابت مبتلا شده باشد این خطر تا حدی افزایش میابد.</li>
<li style="line-height: 2;">تقریبا از هر هفت نفر مبتلا به دیابت نوع 1، یک نفر از اختلالی به نام سندرم خود ایمنی چند غده ای رنج می برد. این افراد علاوه بر دیابت نوع 1 دارای اختلالات پاراتیروئید و غدد فوق کلیوی نیز هستند. اگر یکی از والدین این سندروم را داشته باشد ریسک ابتلای کودک به دیابت نوع یک حدود 50 درصد است.</li>
</ul>
<h2>&nbsp;</h2>
<h2><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/dyabt_arthy_1_ea81d85887.jpg" alt="دیابت نوع 1 ارثی" width="450" /></h2>
<blockquote>
<p style="text-align: justify;">همچنین بخوانید: <a href="https://doctop.com/articles/rmw">آیا دیابت نوع 2 ارثی است؟</a></p>
</blockquote>
<h2 style="text-align: justify;">&nbsp;</h2>
<h2 style="text-align: justify;">تاثیر عوامل محیطی در ابتلا به دیابت نوع 1</h2>
<p style="text-align: justify;">مطالعات تجربی و اپیدمیولوژیک نشان داده است که برخی از عوامل محیطی از جمله<strong> رژیم غذایی</strong>، <strong>ویتامین</strong>، <strong>عفونت ها </strong>و<strong> میکروبیوتای روده</strong> می توانند در افزایش ریسک ابتلا به دیابت نوع 1 نقش داشته باشند. محققان بر این باورند که همه این عوامل می توانند از طریق مکانیسم های اپی ژنتیکی باعث ایجاد تغییراتی در ژن ها شوند که موجب اختلال در عملکرد سیستم ایمنی و تخریب سلول های پانکراس می شود. از طرف دیگر، تغییرات اپی ژنتیکی در افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی مانند دیابت نوع یک، به طور قابل توجهی بیشتر از سایرین است. این یافته ها می تواند شناخت ما را نسبت به دیابت نوع 1 افزایش داده و به عنوان پایه و اساسی برای انجام اقدامات موثر در پیشگیری از دیابت نوع 1 استفاده شود.کنترل عوامل محیطی مرتبط با دیابت نوع 1 و خنثی سازی اختلال سیستم ایمنی می تواند خطر تخریب سلول های پانکراس را کاهش دهد یا از آن جلوگیری کند.</p>
<p style="text-align: justify;">دیابت نوع 1 زنجیره ای است که به صورت متغیر اما قابل پیش بینی و با مراحلی مشخص که معمولا قبل از شروع علائم، قابل شناسایی هستند پیشرفت می کند. مرحله اول اختلال خود ایمنی است که با افزایش سطح <strong>آنتی بادی ها </strong>و <strong>نورموگلیسمی</strong> شناخته می شود، مرحله دوم تخریب سلول های بتای لوزالمعده همراه با دیس گلیسمی و آغاز علائم پیش دیابت است و مرحله سوم که علائم آشکار دیابت نوع 1 شروع به ظاهر شدن می کنند ، پیشگیری از دیابت نوع 1 ، یعنی مهار روند خود ایمنی که منجر به آسیب پانکراس، افزایش قند خون و عوارض مربوطه می شود. متاسفانه ، عوامل محیطی تاثیر گذار در ابتلا به دیابت نوع 1 به طور دقیق شناخته نشده اند. علاوه بر این ، نحوه مدیریت مکانیسم های اپی ژنتیک نیز به وضوح مشخص نیست. و در آخر اینکه روش های کاهش دهنده واکنش نابجای سیستم ایمنی بدن هنوز در مراحل اولیه خود هستند. اگرچه پیشرفت خوبی در این زمینه انجام گرفته است، اما راه دستیابی به یک روش پیشگیری موثر برای دیابت نوع 1 هنوز طولانی و دستیابی به هدف نهایی همچنان دشوار است.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">ژن های مرتبط با دیابت نوع 1</h2>
<p>&nbsp;</p>
<p style="text-align: justify;">برخی از ژن ها بطور مکرر در بین مبتلایان به دیابت نوع یک مشاهده می شود. برای مثال در اکثر مبتلایان سفیدپوست ژن های HLA-DR3 یا HLA-DR4 مشترک است. وجود این ژن ها ریسک انتقال این بیماری از والدین به فرزندان را افزایش می دهد.</p>
<p style="text-align: justify;">کودکان با ژنوتیپ HLA DR3 / 4-DQ8 &nbsp;تقریبا 50 درصد از موارد ابتلا به دیابت نوع 1 تا قبل از 5 سالگی را به خود اختصاص می دهند. همچنین برخی مطالعات در مورد سایر اقوام نشان داده است که خطرات مشابهی برای ژنوتیپ HLA-DR7 در آفریقایی-آمریکایی ها و HLA-DR9 در بین افراد ژاپنی وجود دارد.</p>
<h2>&nbsp;</h2>
<h2><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/dyabt_arthy_5_2d6382bd72.jpg" alt="دیابت نوع 1 و وراثت" width="450" /></h2>
<h2 style="text-align: justify;">&nbsp;</h2>
<h2 style="text-align: justify;">آیا دیابت نوع 1 قابل پیشگیری است؟</h2>
<p style="text-align: justify;"><br />محققان با بررسی سطح برخی از آنتی بادی های موجود در خون می توانند افراد در معرض خطر ابتلا به دیابت را شناسایی کنند. افرادی که سطح بالاتری از این آنتی بادی ها داشته باشند بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع 1 هستند زیرا این آنتی بادی ها نشان میدهند که سیستم ایمنی بدن فرد ممکن است به سلول های بتای لوزالمعده حمله کند. هدف از پیشگیری از دیابت نوع 1 این است که از تخریب سلول های بتا جلوگیری کنیم. مطالعات فعلی در حال بررسی این موضوع است که آیا با تجویز انسولین به افراد در معرض دیابت نوع 1 می توان از پیشرفت این بیماری در آینده جلوگیری کرد.</p>
<p style="text-align: justify;">دیابت نوع 1، یک بیماری مادام العمر است و درمان قطعی ندارد ولی می توان با اندازه گیری و کنترل دقیق قند خون و اجرای مراقبتهای دیابتی ریسک ایجاد مشکلات ناشی از آن را کاهش داد. مراکز درمانی بسیاری هستند که به بیماران دیابتی کمک می کنند که با یک برنامه جامع درمانی تا حد ممکن به سلامتی دست یابند.</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>

ژن ها نقش مهمی در ابتلا به دیابت نوع 1 بازی می کنند ولی احتمالا به تنهایی در این زمینه دخیل نیستند.به نظر می رسد عوامل محیطی،از جمله ویروس ها و آلرژی ها در ابتلای افراد مستعد به دیابت نوع 1 تاثیرگذارند.

small_دیابت ارثی 3.jpg

thumbnail_دیابت ارثی 3.jpg

دیابت ارثی 3.jpg

آیا دیابت نوع 1 ارثی است؟

<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<p style="text-align: justify;">تبخال لب ، شایع ترین نوع تبخال ، یک بیماری ویروسی است که توسط ویروس <strong>هرپس سیمپلکس نوع یک (HSV-1)</strong>&nbsp; بوجود می آید و علایم آن به صورت التهاب و تاول های ریز پر از مایع در نزدیکی لب ها و یا اطراف لب نمایان می شود. تب خال ممکن است به صورت <strong>&nbsp;تکی یا خوشه</strong> ای ظاهر شود.<br />این ویروس بسیار مسری بوده و هنوز برای آن، درمان قطعی وجود ندارد .اگر این ویروس وارد بدن شود به&zwnj; صورت <strong>غیر فعال و پنهان </strong>در سیستم عصبی مرکزی باقی خواهد ماند و در هنگامی که سیستم ایمنی ضعیف &nbsp;شود ، علایم آن مجدد آشکار می شود.&nbsp;</p>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">علت تبخال لب</h2>
<p style="text-align: justify;">همه تبخال&zwnj;هایی که روی بدن ظاهر می شوند، <strong>ریشه ویروسی</strong> دارند. این ویروس نقاطی مانند لب ها ، دهان ، بینی و اعضای تناسلی را که مرطوب هستند آلوده می کند و می تواند با عواملی مانند تب و بیماری، سرماخوردگی، آلرژی، اضطراب و استرس، قاعدگی ، بارداری، تغییرات هورمونی ، خوردن مواد غذایی خاص ، قرار گرفتن در معرض نور خورشید، درمان&zwnj;های <a title="بهترین پرشکان متخصص دندانپزشکی" href="https://doctop.com/specialties/Dentistry" target="_blank" rel="noopener">دندانپزشکی</a> و همچنین انجام کارهای زیبایی مانند لیزر موهای زائد ، تزریق ژل، سولاریوم، فیلر و ... در بدن فعال شود و به صورت تبخال روی &nbsp;لب ها و یا دیگر قسمت&rlm; ها آشکار می شود.</p>
<h3 style="text-align: justify;">&nbsp;</h3>
<p><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/close_up_isolated_object_virus_named_herpes_virus_1308_37394_0aa233827a.jpg" alt="ویروس تبخال لب" width="650" height="343" /></p>
<h3 style="text-align: justify;">آیا تبخال لب واگیردار است</h3>
<p style="text-align: justify;">ویروس هرپس سیمپلکس ،به شدت <strong>مسری </strong>بوده و به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. این ویروس از دو طریق قابل انتقال است:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>
<h4>انتقال مستقیم</h4>
</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">از طریق بزاق دهان ، بوسیدن و یا تماس پوستی با فرد مبتلا. همچنین داشتن رابطه دهانی با افرادی که به تبخال تناسلی مبتلا هستند، نیز باعث بروز تبخال لب می شود.</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>
<h4>انتقال غیر&zwnj;مستقیم</h4>
</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">از طریق استفاده از <strong>وسایل</strong> <strong>مشترک </strong>با فرد مبتلا به این ویروس مانند قاشق ، چنگال ، لیوان یا فنجان آلوده ، حوله یا ریش&zwnj;&zwj; تراش مشترک و... قابل انتقال و سرایت است.</p>
<p style="text-align: justify;">مایع داخل تاول ها <strong>بسیارعفونی</strong> است ، بنابراین نباید آن ها را لمس کرد در صورت تماس ، فورا دست های خود را بشویید تا از انتقال و گسترش این ویروس به قسمت های دیگر بدن مانند چشم ها جلوگیری شود .همچنین نباید تاول ها را سوراخ یا خراشیده کرد به دلیل اینکه باکتریایی شدن زخم و سیستم ایمنی ضعیف، باعث می شود شدت علائم &nbsp;بیشتر شده و زمان بهبودی طولانی تر شود.&nbsp;</p>
<p>&nbsp;</p>
<h2 style="text-align: justify;">علائم تبخال لب</h2>
<p style="text-align: justify;">معمولا علائم این بیماری، باتوجه به این که فرد برای اولین بار یا چندمین بار به این ویروس مبتلا شده ، <strong>متفاوت </strong>است . اولین بار فرد در دوران کودکی به این ویروس مبتلا می شود. گاهی اوقات در اولین بار آلوده شدن به این ویروس ، <strong>علائم بیشتری </strong>از یک تبخال بروز می کند و معمولاً پس از یک هفته از ورود این ویروس به بدن علایم زیر بروز می کند.</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>تاول های دردناک در دهان، لب ها، بینی و یا گلو</li>
<li>احساس درد در دهان و گلو&nbsp;</li>
<li>ورم کردن گردن</li>
<li>تب، بدن درد، سردرد و احساس بیماری</li>
<li>تهوع و استفراغ</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">این ویروس در کودکان می تواند مانند <strong>آنفولانزا شدید </strong>و همراه با علائمی مانند ضعف شدید و تب بالا باشد و ممکن است کودک دچار گلو درد و بلع دردناک شده و زخم&zwnj;هایی دردهانش &nbsp;ایجاد شود. این علایم بعد از &nbsp;۷ تا ۱۴ روز برطرف می شوند.</p>
<p style="text-align: justify;">زمانی&zwnj;که فرد برای چندمین بار به این ویروس مبتلا می شود ، در اطراف لب&zwnj;ها ، دچار سوزش ، خارش ، قرمزی و تورم می شود ، اما علائم و شدت آن مانند بار اول نیست و بعد از ۲۴ تا ۴۸ ساعت ، یک یا چند تبخال ریز که برجسته و دردناک هست، ظاهرمی&zwnj;شود. تبخال <strong>۴ روز</strong> روی لب می ماند و بعد از<strong> ۸ تا ۱۰ روز</strong> کاملا از بین می&zwnj;رود.</p>
<h3><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.doctop.com/uploads/female_lips_affected_by_herpes_virus_144962_1744_ba6b71c8dc.jpg" alt="تبخال لب و علائم آن" width="650" height="433" /></h3>
<h3 style="text-align: justify;"><br />راه های درمان تبخال لب</h3>
<p style="text-align: justify;">تبخال لب نیاز به معاینه ندارد و با یک نگاه و بر اساس <strong>علائم </strong>موجود می توان آن را تشخیص &nbsp;داد. در صورت ابتلا فرد برای اولین بار به این ویروس ،باید اقدامات درمانی را انجام دهد . اما در صورتی که فرد برای چندمین بار به این ویروس مبتلا شده باشد و یا شدت علائم <strong>خفیف</strong> باشد، نیازی به درمان نیست . تنها در صورت<strong> بروز عوارض شدیدتر </strong>و یا بیماری های دیگر با علائم مشابه ، برای بررسی بیشتر باید به <a title="بهترین پزشکان متخصص پوست و مو و زیبایی" href="https://doctop.com/specialties/Cosmetic-dermatology" target="_blank" rel="noopener">پزشک متخصص پوست</a> مراجعه کرد.<br />تاکنون چند واکسن مختلف برای مقابله با این ویروس ساخته شده&zwnj; اما این واکسن&zwnj;ها تنها از افرادی که تا&zwnj; به&zwnj; حال به این ویروس مبتلا نشده باشند، محافظت می&zwnj;کنند .</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>معمولا درمان به دو صورت انجام می شود:</strong></p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>مصرف داروهای <strong>ضد ویروس</strong> که به سیستم ایمنی بدن در برابر ویروس هرپس کمک می کنند و علائم و دوره این بیماری را کاهش می دهند. برای &nbsp;اثربخشی بیشتر ، بهتر است داروها بعد از <strong>ظاهر</strong> <strong>شدن </strong>علائم بیماری، مصرف شوند. در بسیاری از موارد ابتلا به این بیماری، نیازی به مصرف <strong>دارو </strong>نیست.</li>
<li>مصرف قرص های مسکن و یا ژل که تنها به تسکین درد و ناراحتی تبخال کمک می کنند و تاثیری بر روی ویروس هرپس ندارند و بدون نسخه پزشک می توان آن ها را تهیه کرد.</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">&nbsp;</p>
<p style="text-align: justify;">داروهای ضد ویروسی و مصرف آن برای افرادی که <strong>مدام </strong>تبخال می زنند ، توسط پزشک تجویز می شود. اکثر بیماران به این درمان نیازی ندارند. به افراد مبتلا به این ویروس توصیه می شود تا حد امکان استرس نداشته باشند و با داشتن یک <strong>رژیم غذایی سالم</strong>، ورزش منظم و خواب کافی به سیستم ایمنی خود برای مبارزه با این ویروس کمک کنند.</p>
<p style="text-align: justify;"><br /><strong>برای رفع ناراحتی کودک مبتلا به تبخال لب ، نکات زیر را رعایت کنید:</strong></p>
<p style="text-align: justify;">در کودکان بالای 6 ماهه ، مصرف دوز مناسبی از مسکن مانند <strong>استامینوفن </strong>یا <strong>ایبوپروفن </strong>توصیه می شود. اگر کودک کوچکتر از 3 ماهه است، قبل از مصرف آسپرین با متخصص مشورت کنید. برای کاهش قرمزی و تورم ، روی تبخال &nbsp;یخ یا پارچه سرد مرطوب بگذارید. بهتر است برای جلوگیری از بدتر شدن درد و سوزش تب خال، <strong>مرکبات و سایر میوه های اسیدی</strong> مانند گوجه فرنگی مصرف نشود.</p>

عموم مردم فکر میکنند تبخال لب تنها یک بیماری جزئی است اما این بیماری به وسیله یک ویروس ایجاد میگردد که به راحتی انتقال می باید و در بدن بمار می ماند معولا در کودکی دچار این ویروس می شوید.