پارکینسون چیست

بیماری پارکینسون یکی از شایع ترین بیماری های مخرب اعصاب به شمار می رود که بعد از آلزایمر معمول ترین بیماری مخرب اعصاب به شمار می رود. پارکینسون در دسته بیماری های نورولوژیک قرار دارد و یک اختلال عصبی یا مغزی است. این بیماری حرکات بدن و تعادل را تحت تاثیر قرار میدهد و معمولا با لرزش های ملایم و خفیف در یک دست شروع می شود.

حالا شاید این سوال برایتان پیش بیاید که این بیماری چگونه ایجاد می شود؟ مغز ما از قسمت های مختلفی تشکیل شده است که هرکدام وظایف مختلفی را بر عهده دارند. ساقه مغز بخشی است که در قسمت پایینی مغز قرار دارد و خود شامل مغز میانی، پل مغزی و بصل النخاع می باشد. در ساقه مغز ناحیه ای به نام مایع جسم سیاه وجود دارد که وظیفه تنظیم حرکات بدن را بر عهده دارد.

در بیماری پارکینسون سلول های جسم سیاه ساختن دوپامین را متوقف کرده و در نتیجه سطح دوپامین کاهش می یابد. دوپامین ماده شیمیایی است که به ارتباط بین سلول های عصبی در مغز کمک می کند. نبود دوپامین باعث اختلال در عملکرد سیستم عصبی می شود. سیگنال‌هایی که دوپامین به مغز می‌فرستد به ماهیچه‌ها اجازه‌ی حرکت می‌دهند پس در این حالت سلول های مغز چگونگی حرکت و زمان حرکت را دریافت نمی کند و این امر باعث از بین رفتن تدریجی کنترل عضلات می شود.

پارکینسون یک بیماری‌ پیش‌رونده است و با گذشت زمان بدتر می‌شود، اما معمولا این آهسته است و بیش از چندین سال طول می‌کشد. تقریبا می توان گفت که بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروها می توانند علائم را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند. نشانه های این بیماری به طور معمول از سن 50 تا 60 سالگی به بعد آشکار می شوند و احتمال ابتلای آن در مردان بالاتر از زنان است.

علائم پارکینسون 

 علائم بیماری پارکینسون در اشخاص مختلف متفاوت است و معمولا همراه با پیشرفت بیماری تغییر می‌کند. این بیماری می تواند هم دارای علائم حرکتی هم علایم غیرحرکتی باشد. نشانه‌های پارکینسون معمولاً ابتدا در یک سمت بدن به وجود می‌آیند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می‌کند.

• علائم غیر حرکتی مانند یبوست ، اشکال در بلع ، مشکلات خواب ، افسردگی  ،کاهش حس بویایی و اختلال رفتاری REM  می‌تواند چندین سال قبل از شروع علائم حرکتی رخ دهد .
• علایم حرکتی شامل لرزش، عدم تعادل یا وجود مشکل در راه رفتن ، کندی حرکت و انقباض و سفتی عضلات که این چهار مورد از اصلی ترین علائم پارکینسون است

فرد مبتلا همچنین ممکن است دچار لکنت یا ناتوانی در بیان کلمات شود.

علل پارکینسون 

علت اصلی ابتلا  به پارکینسون هنوز ناشناخته است. این بیماری  می تواند نتیجه از بین رفتن یا ضعیف شدن و آسیب دیدن سلول‌های عصبی در مغز میانی باشد. 

عوامل ژنتیکی مثل جهش ژنی و عوامل محیطی مثل قرار گرفتن در معرض سموم هم می توانند باعث ابتلا به این بیماری شوند. عوامل دیگری همچون افزایش سن، آسیب های مغزی ، عفونت ویروسی با رشد آهسته، تومور ها و مصرف داروهای خاص مثل فنوتیازین ها نیز می تواند در ایجاد این بیماری موثر باشند.

آیا بیماری پارکینسون ارثی است ؟

در جواب به این سوال باید گفت که این بیماری می تواند از طریق والدین به فرزندان منتقل شود اما احتمال آن خیلی خیلی کم است و بیشتر موارد پارکینسون ارثی نیست.

عوارض بیماری پارکینسون 

پارکینسون و آلزایمر خیلی شبیه به همدیگر هستند. از آنجا که این بیماری بر روی سلول های عصبی تاثیر می گذارد، فراموشی یکی از عوارض این بیماری است

از عوارض پارکینسون می توان به یبوست شدید ، پنومونی یا نام دیگر آن ذات الریه ، اختلال در بلع و مشکل جویدن ، افسردگی و اضطراب ، مشکل خواب ، فشار خون ، زوال عقل ، افزایش ترشح بزاق و آبریزش از دهان و... اشاره کرد.

یکی از  عوارض پارکینسون اختلال در خواب است. فرد در هنگام خواب صحبت می کند ، تکان دادن سریع پاها و مشکلات چرخیدن در خواب دارد و در طول روز احساس خواب آلودگی می کند. پارکینسون حتی کاهش افت میل و تحریک جنسی را به همراه دارد که در نتیجه می تواند ارگاسم یا نعوظ  را دشوار کند.

پاركينسون در دراز مدت به مراتب بر ساير قسمتهاي بدن تاثير مي گذارد.

درمان پارکینسون

این بیماری قابل درمان نیست و فقط می توانیم با کاهش عوارض آن به بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک کنیم . فیزیوتراپی ، دارو و جراحی از روش های معمول درمان می باشد.

غلظت دوپامین در مغز افراد مبتلا به بیماری پارکینسون کمتر از حد معمول می باشد. درمان های دارویی با تحریک سلولهای باقیمانده موجود در جسم سیاه و یا مهار برخی از استیل کولین تولید شده (داروهای ضد کولینرژیک) به ایجاد دوپامین بیشتر کمک می کنند. دارویی که به افزایش تولید دوپامین در بدن کمک می کند لوودوپا نام دارد. آمانتادین، بی‌پریدن و سلژیلین هم در درمان بیماری پارکینسون موثر می باشند.

انجام عمل جراحی فقط در بعضی موارد ضرورت می‌یابد. در این روش دستگاهی در درون مغز فرد مبتلا قرار داده می‌شود تا بوسیله آن حرکات بدن فرد مبتلا کنترل شود.

فیزیوتراپی و کاردرمانی نیز در درمان بیماری پارکینسون از اهمیت ویژه ای برخوردارند. فیزیوتراپی به بیماران کمک می‌کند تا تغییرات و کاستی‌های ناشی از بیماری پارکینسون را جبران کنند. 

ورزش ، ماساژ درمانی ، اولتراسوند تراپی ، الکتروشوک درمانی ، مگنت تراپی و طب سوزنی از روش های دیگری برای درمان پارکینسون می باشند.