آلزایمر چیست؟
آلزایمر نوعی اختلال مغزی برگشت ناپذیر و پیش رونده است که به آرامی حافظه و قدرت تفکر و در نهایت توانایی انجام ساده ترین کارها را نیز از فرد می گیرد. این بیماری شایع ترین نوع زوال عقل در میان سالمندان است. دمانس یا زوال عقل، اختلال مزمن و گاهی حاد در عملکرد های شناختی فرد مانند تفکر، یادآوری، تمرکز، استدلال و توانایی های رفتاری است که شدت آن می تواند از خفیف ترین حالت تا جایی که فرد برای ادامه زندگی و فعالیت های روزمره کاملا وابسته به دیگران می شود متغیر باشد. سایر علل شایع زوال عقل بیماری جنون گاوی، بیماری هانتینگتون و بیماری پارکینسون است.
علائم آلزایمر
علائم اولیه آلزایمر از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما بطور معمول اختلال در حافظه کوتاه مدت از اولین علائم مربوط به بیماری آلزایمر است که با پیشرفت بیماری می تواند شامل مشکلات گفتاری، سردرگمی در رابطه با زمان و مکان، نوسانات خلقی، از بین رفتن انگیزه و مشکلات رفتاری شود. با تشدید علائم معمولا فرد از جامعه و خانواده کناره می گیرد و در نهایت این شرایط با از بین رفتن تدریجی توانایی های بدنی منجر به مرگ می شود. اگرچه سرعت پیشرفت بیماری می تواند متفاوت باشد ولی به طور معمول امید به زندگی پس از بروز علائم، در حدود سه تا نه سال است.
علل ابتلا به بیماری آلزایمر و راه های تشخیص آن
دلیل اصلی این بیماری ناشناخته است ولی محققان بر این باورند که حدود 70 درصد از ریسک ابتلا به آلزایمر وابسته به عوامل وراثتی و حمل برخی از ژن ها و سایر عوامل شامل آسیب دیدگی سر، افسردگی و فشار خون بالا است.هیچ تست قطعی برای تشخیص آلزایمر وجود ندارد،اما پزشک می تواند از آزمایشات و تست های دیگر برای ارزیابی توانایی های ذهنی، تشخیص زوال عقل و عارضه های دیگر استفاده کند. این تست ها می توانند ذهنی، فیزیکی، نورولوژیکی و تصویربرداری باشند.
مراحل پیشرفت بیماری آلزایمر
معمولا بیماری آلزایمر طی مراحل زیر پیشرفت می‌کند:
- مرحله خفیف که فرد دچار کاهش حافظه و سایر مشکلات شناختی می شود که می تواند شامل سرگردانی و گم شدن ، مشکل در اداره پول و پرداخت قبض ها ، تکرار سال ها ، طولانی تر شدن انجام کارهای عادی روزمره و تغییرات شخصیت و رفتار باشد. این مرحله در بیشتر افراد قابل تشخیص است.(2 تا 4 سال)
- مرحله میانی که اختلال در حافظه و گیجی شدیدتر و فرد در شناخت خانواده و دوستان خود دچار مشکل می شود. ممکن است در فراگیری مسائل جدید یا کارهای چند مرحله ای مانند لباس پوشیدن یا کنار آمدن با موقعیت های جدید دچار مشکل شود. علاوه بر این ، افراد در این مرحله ممکن است دچار توهم و پارانویا شوند.(2 تا 10 سال)
- مرحله نهایی که بافت مغز به طور قابل توجهی جمع می شود و عملکرد ذهنی به شدت کاهش پیدا می کند. افراد مبتلا به آلزایمر شدید نمی توانند ارتباط برقرار کنند و از نظر مراقبتی کاملاً وابسته به دیگران هستند.(1 تا 3 سال)
درمان و پیشگیری از آلزایمر
هیچ درمان قطعی برای آلزایمر وجود ندارد اگرچه برخی از آنها ممکن است علائم را بطور موقتی بهبود ببخشند. متخصص مغز و اعصاب داروهایی را تجویز می‌کند که می‌تواند برخی علائم را کاهش داده و سرعت پیشروی بیماری را کاهش دهد.
- مهارکننده کولین استراز
این دارو ها سطح ارتباط بین سلولی که به وسیله بیماری آلزایمر در مغز از بین می رود را تقویت می کنند. مسدودکننده‌های کولین استراز می‌توانند علائم عصبی مانند بیقراری یا افسردگی را کاهش دهند.
- ممانتین (نامندا)
این دارو در سلول‌های شبکه ارتباطی مغز اثر کرده و سرعت پیشرفت بیماری را در آلزایمر متوسط تا شدید کاهش می‌دهد. در برخی موارد این دارو همراه با مسدودکننده‌های کولین استراز تجویز می‌شود.
دیدگاه ها